پسر های با معرفت

یه پسرایی هستن که...

صدای خنده هاشون تو خیابون میپیچه...

شلواراشون نه خیلی براشون بزرگه نه خیلی کوچیک...

لبه هاش زیر کتونی هاشونه...

ابروهاشون فابریک خودشونه و ته ریش هم خیلی بهشون میاد...

همونایی که نه لکسوز دارن نه کمری...

همیشه پیادن رفیقشون هم هندزفری شونه...

اون پسرایی که نگران به هم ریختن موهاشون نیستن...

نگران خراب شدن ژستشون نمیشن...

وقتی با یه دختر هم دوست میشن مرامشون نمیذاره بهش خیانت کنن...

چشمشون همه جا کار نمیکنه...

و دنبال موی بلوند و چشم آبی نیستن...

همونایی که هدفشون نیاز جنسی شون نیست...

و مردونگی رو به آلت شون نمی بینن...

پسرایی که موزیک های خارجی رو بدون معنی کردن حفظ نمیکنن...

پز نمیدن...

پاتوق شون مهمونی و شیشه و انواع مشروبی جات نیست...

آره رفیق...

اونایی که تکیه کلامشون معرفته

بی ریا...

با خدا...

احترام خاصی برای خاطراتشون قائلن...

و آدم هارو مثل هم نمی بینن...

این جور پسرا خیلی مردن...

خیلی تکن...

خیلی خاصن...

اگه همچین کسی رو دارین اذیتش نکنین...

ازش ایراد نگیرین...

ترکش نکنین...

خیلی شوخن و جنگولک بازی در میارن...

ولی احساس شون قویه...

آه که بکشن...

آه که بکشن خدا دنیا رو واسشون زیر و رو میکنه...